περιωθώ

-έω, Α

1. σπρώχνω κάποιον ή κάτι εδώ κι εκεί

2. παθ. περιωθοῡμαι

α) αποδιώχνομαι από μια θέση, εκτοπίζομαι («ἀσθενὲς ὂν περιωθεῑται ὑπὸ τοῡ βιαιοτέρου», Διον. Αλ.)

β) αποβάλλομαι, εξορίζομαι

γ) μτφ. χάνω την εύνοια κάποιου, περιφρονούμαι («μὴ τοῑς τῶνδε λόγοις περιωσθῶμεν ἐν ὑμῑν», Θουκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + ὠθῶ «σπρώχνω»].